28 de diciembre del 2012
Creí en tus palabras, en tus promesas,
Creí ser alguien para ti
Me sentí fuerte, alegre, feliz
Recuerdo tu mirada, la de aquella tarde
cuando simplemente todo terminó
pero únicamente tu lo sabías.
A mi me hiciste creer lo contrario.
Y poco a poco, lentamente,
con una larga agonía,
mi fortaleza, mi alegría, mi felicidad
se convirtieron en el peor sentimiento:
DOLOR
No fuiste suficientemente hombre,
ni suficientemente dominante,
ni suficientemente amigo,
para decir la verdad.
Al contrario has permitido que me hunda en la
ignorancia
en mi culpa
en mi lucha.
Solo te pedí un par de cosas,
pasar una noche juntos
y al final, una charla.
No obtuve nada.
Para ti sé que no tengo ningún valor
Te lo dije después de la fiesta del 24/7
y dejaste que siguiera sintiendo lo mismo:
“Que era una amiga con la que no querías cenar cerca,
una mujer a la que ignorabas y que se sentía vestida como una
puta,
y una sumisa a la que escondías”.
Sé que no tenía que aguantar eso
eso no era aprendizaje,
era humillación, burla, mofa hacia una persona
Nunca entenderé porque sin tener interés
me mantenías allí,
por si te fallaba alguien
por si te aburrías
para reírte
……..
Nunca sabré el porqué
Solo sé que ahora me falta la ilusión
Que me siento mal
Siento que no tengo valor
Que no volveré a sentir
Que me da miedo conocer a gente
Porque no quiero volver a sentir lo mismo
…….
PD: Era tanta mi ilusión que cada mes buscaba la manera de
ofrecerte algo de lo que te sintieras orgulloso, lo hacía en forma de fotos,
pero yo seguía escondida.
ja a arrivat el moment de deixar d´amagarse.........................................
ResponderEliminarpetons de colors...............
joan
No podria tornar a passar pel mateix, qui em vulgui no s'ha d'avergonyir. I si m'amago voldrà dir que ens amaguem. No hi ha pitjor càstig que estar a prop de la persona que desitges i no poder mostrar el que sents.
ResponderEliminar